najpiękniejsze haiku - the most beautiful haikus

Majeczek

Usiądź koło mnie
czy słyszysz jak przepięknie
pachnie jemioła?

bleblin

I masz rację. Szkoda, bo to całkiem przyjemny wierszyk. Tyle, że nie haiku. Spróbuj to samo pokazać inaczej, ale już w dziale propozycji haiku.(Wejdziesz tam ze "Strony Głównej") Uda Ci się. Pomiń siebie, Ciebie, pozostaw jemiołę, dodaj otoczenie. Po tym, jak to oddasz, poznamy, co czujesz. Powodzenia!

Lefski

bleblin

rozumiem Ciebie doskonale, moja babcia Nela ... także pięknie zawodziła, ale ... "nie czas na łzy". Łzawić w haiku może jedynie żywicą ... rozdarta sosna z wiadomej lektury. Pomyślmy, cóż jeszcze?

bleblin · Wysłany: Sob 11:27, 18 Mar 2006 Temat postu:

Spróbowałam przekształcić ten Twój wiersz na haiku zgodnie z zasadą: brak przymiotników, z uwzględnieniem jedynie tych niezbędnych, potrzebnych do określenia stanu, dozwolona 1 część ciała, rozważane każde słowo:

samotne sosny
ciepłe ramię jemioły
w zapachach, wiosna

obrazek zatem jest taki: widzimy jakieś (nieokreślona ilość) sosny, blisko czy daleko,sami sobie dopowiemy, bliżej - gałązka jemioły (symbol miłości, bliskości) i zapachy - nie wiadomo, czy sosen czy tejże jemioły. Jest nastrój. "samotne" oznacza "oddzielone od innych", "ciepłe" - w domyśle "miłe mi, nam, bliskie", "w zapachach" nie da się inaczej określić, stan obiektywny, przecinek przed "wiosną" oddziela nam ją znaczeniowo. Nie ma tu określenia, czy on się nam, mi, podoba czy nie, choć całość, zauważenie szczegółów, sugeruje to. Im bardziej szczegółowo, tym bliższe nam, prawda?

Spróbować można by to jeszcze bardziej uprościć, możecie się tym pobawić. Zasada: każdy wers moze zaistnieć samodzielnie, równoważnikowo, użyte tylko NIEZBĘDNE przymiotniki, w dalszym znaczeniu dopiero coś sugerujące, no i umiejscowienie (czas, miejsce, pora roku ) - tu - wiosna.